Heb je wel eens gehoord van de zwemmer die al 5 medailles won op 2 Paralympische Spelen, al jaren Wereld- en Europees Kampioen is op de 100 meter schoolslag én zich momenteel aan het voorbereiden is op Tokyo 2020?

Of van de man die met één been in een halve minuut twee baantjes (50 meter) zwemt? Misschien heb je gehoord  van de vrouw die als kind werd verteld dat ze nooit kon lopen vanwege haar gebrek aan kuitbenen, maar tegenwoordig atletiekrenster is en haar gouden titel op de 200 meter prolongeerde in Rio 2016?

Nee? Nou, dat hebben jij en de Nederlandse media dan gemeenschappelijk met elkaar.

Tijdens het EK para-zwemmen dat dit jaar in Dublin plaatsvond, was sprake van een heuse medailleregen voor de Nederlandse para-sporters. Er werd zelfs een wereldrecord gebroken. Toch was er weinig aandacht in de Nederlandse kranten of het journaal. Alleen het Jeugdjournaal besteedde hier een item(pje) aan. Hoe is dit toch mogelijk?

Advertenties

Wanneer het WK Schaatsen plaats gaat vinden, de Olympische Spelen worden georganiseerd of het EK Voetbal op het programma staat, staan de adverteerders in de rij om dure advertentietijd te kopen. Dit is bij de evenementen voor para-sporters niet het geval. En dus is het ook minder aantrekkelijk om deze paralympische sportevenementen uit te zenden. Waarom al die moeite doen om adverteerders te werven wanneer deze in de rij staan bij het WK voetbal? Die tijd kunnen omroepen wel beter spenderen, bijvoorbeeld aan de inhoud van de wel bekende magische reclamezin ‘Na de Ster’, de droom van iedere adverteerder.

Dit gebrek aan zending zorgt ervoor dat minder mensen de buitengewone prestaties van de topsporters zien. Hierdoor heeft het geen plekje in de tv-agenda van menig Nederlander. Doordat weinig mensen die unieke prestaties te zien krijgen, is er weinig besef van het bestaan van deze paralympische sportwereld. Er is dus ook weinig behoefte om deze prestaties wél te zien. Immers weet je niet wat je mist als je het nooit gezien hebt. Doordat er weinig behoefte is aan het zien van deze prestaties, is er weer weinig behoefte aan dure advertentietijd bij de adverteerders. Zo ontstaat er een steeds herhalende cyclus.

Bekende Nederlanders

Wanneer gaan mensen een sporter volgen? Als ze het verhaal van die sporter kennen. Zodra sporters unieke prestaties leveren worden ze veelvuldig uitgenodigd bij DWDD, Pauw, RTL Late Night en andere programma’s. Kijk maar naar Kjeld Nuis, Tom Dumoulin, Sven Kramer en de hockeydames. De enige Paralympische sportster die Bekende Nederlander is geworden, is Bibian Mentel. Hoe zijn mensen met haar in aanraking gekomen? Veelal via het programma ‘De Volgende Stap’ van Net 5 en DWDD. Andere Paralympische sporters worden voor dit soort programma’s weinig tot niet uitgenodigd. Hierdoor zijn zij minder bekend en wordt hun verhaal minder gedeeld. Wederom herhaalt de vicieuze cirkel van ‘weinig aandacht leidt tot weinig aandacht’ zich.

Komt het gebrek aan media-aandacht dan voort uit desinteresse? Wij kunnen het ons niet voorstellen. De voorbereiding die de para-sporters jaar in, jaar uit moeten treffen, het harde werk, de uitzonderlijke prestaties, zijn allemaal elementen die juist enorm nastrevenswaardig zijn. Dit is een goed voorbeeld voor elke ambitieuze sporter.

Vicieuze cirkel

Het is daarom tijd om de vicieuze cirkel om te draaien. Meer aandacht, leidt tot meer aandacht. Als meer mensen in aanraking komen met de verhalen van paralympische sporters, zullen ze meer behoefte hebben aan berichtgeving rondom de para-sporters. Net zoals bij Bibian gebeurd is, kunnen ook andere para-sporters op de kaart gezet worden. Zij verdienen niet alleen een kroon op hun werk, maar ook erkenning voor hun prestaties. Ook verdienen ze genoeg sponsoren om niet op een houtje te hoeven bijten.

Dit is één van onze doelstellingen als Team Paralympia. Wil of kun jij ons hierbij helpen? Laat het ons dan weten! Vraag je je af wie wij zijn? Lees dan onze vorige blogs!