Blog: Diversiteit op de Werkvloer

Het was ronduit ongemakkelijk, daar stond ik dan met mijn uitgestoken hand.

Ik knikte nogmaals naar de jongen tegenover mij en wachtte geduldig tot hij

mijn hand zou schudden. Maar zijn hand bleef hij dicht tegen zijn buik aan gedrukt

houden, hij glimlachte beleefd en mompelde zijn naam. Het duurde even voordat

ik doorhad dat hij helemaal niet van plan was mijn hand te schudden, dus ik trok

mijn hand die nog in de lucht hing terug en stamelde iets over mijn eerste week bij

mijn nieuwe baan. Even later vertelde hij me dat hij mij geen hand gaf uit

geloofsovertuiging. Iets wat ik best lastig vond, aan de ene kant vond ik het goed

dat we een divers team hadden, met mensen met een andere geloofsovertuiging

of een andere afkomst. Maar aan de andere kant voelde ik mij aangevallen,

omdat ik altijd geleerd had dat elkaar een hand geven een signaal van wederzijds

respect is. Het ‘incident’ zette mij flink aan het denken, was ik wel echt zo ‘open’?

Hield ik terecht vast aan mijn ‘cultuur’? Het zijn dit soort vragen die de deur openen

naar een gesprek. En dat is precies wat nodig is om patronen te doorbreken.

 

Ironisch genoeg kijkt niemand in het corona tijdperk er meer vreemd van op wanneer

mensen weigeren handen te schudden. Dat is misschien het grootste goed wat corona

ons gebracht heeft: Flexibiliteit. Het loslaten van patronen. Onze patronen zijn er

zo ingesleten dat we zelf soms niet eens doorhebben dát we in patronen terugvallen.

Een jaar geleden zou ik voor geen goud een mondkapje op hebben gedaan in het ov,

of mijn mandje in de supermarkt hebben schoongemaakt. Maar de mens is een

stuk flexibeler dan we denken. Misschien moeten we, wanneer corona weer wat

gaat liggen, eens wat vaker kritisch naar die patronen kijken.

 

Toch kunnen wij allemaal iets doen om een verandering teweeg te brengen.

Zo ben ik samen met mijn mede-trainees bezig om de website van DisGover

zo inclusief mogelijk te maken. Een frisse blik op de website en de wervingsprocedure

van trainees, maar ook de onderlinge gesprekken met trainees brengen al heel

wat naar boven. Onlangs ondertekende we het Charter Diversiteit, wij gaan ons

als organisatie actief inzetten om cultureel inclusiever te worden. Ik daag mijn

netwerk uit om hetzelfde te doen, durf eerlijk naar jouw eigen werkomgeving te kijken,

kan dat beter? Is de website inclusief? Krijgt iedereen een gelijke kans, ongeacht

afkomst, kleur of geaardheid? Durf die confrontatie aan te gaan, het kan je zoveel brengen.

 

Voor meer informatie over het Diversity Charter zie: diversiteitinbedrijf.nl

 

Bronnen:
– Thijssen, Lex, Marcel Coenders, and Bram Lancee. “Etnische discriminatie op de Nederlandse arbeidsmarkt.” Mens en maatschappij 94.2 (2019): 141-176.
– KIS, Gelijke kansen op gelijke stages. Een vervolgonderzoek naar stagediscriminatie, 2018.